Witold Sokołowski (podpułkownik żandarmerii)

Wojsko i służby mundurowe

Witold Marian Karol Sokołowski, urodzony 28 stycznia 1882 roku w Wieliczce, to postać złożona i wybitna w historii Wojska Polskiego. Był on podpułkownikiem żandarmerii, a także aktywnym działaczem niepodległościowym, który zapisał się w pamięci jako odważny żołnierz oraz lider.

W ciągu swojego życia Sokołowski zdobył wiele wyróżnień, w tym Order Virtuti Militari, który jest jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce. Jego wkład w walkę o niepodległość kraju oraz działalność w strukturach wojskowych pozostawiają po sobie ważny ślad w polskiej historii.

Oprócz tego, Witold Sokołowski był również nauczycielem, angażując się w edukację i kształcenie młodego pokolenia, co podkreśla jego wszechstronne zainteresowania i zaangażowanie w życie społeczności lokalnej.

Życiorys

Witold Sokołowski, podpułkownik żandarmerii, przyszedł na świat 28 stycznia 1882 roku w Wieliczce. Urodził się w rodzinie Józefa i Stefanii z Radomyskich. Uczęszczał do c. k. Gimnazjum w Bochni, gdzie uzyskał świadectwo dojrzałości w czerwcu 1902 roku. Przed rokiem 1914 był nauczycielem w gimnazjum, a swoje pierwsze kroki jako pedagog stawiał w ramach autonomii galicyjskiej, rozpoczynając pracę od 28 stycznia 1907 roku. W 1911 roku objął stanowisko zastępcy nauczyciela w C. K. Gimnazjum w Jaśle.

Po wybuchu I wojny światowej dołączył do Legionów Polskich, gdzie służył w 8. kompanii II batalionu 3 pułku piechoty. Jego kariera wojskowa nabrała tempa 12 listopada 1918 roku, kiedy to gen. bryg. Bolesław Roja, dowodzący Polską Komendą Wojskową w Krakowie, nadał mu stopień majora ze starszeństwem od 1 listopada 1918 roku. 23 listopada tego samego roku, został przydzielony z 5 pułku piechoty Legionów do Komendy Okręgu Wojskowego w Przemyślu. Z dniem 15 listopada 1918 roku, 8 stycznia 1919 roku, został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu majora.

Wkrótce potem, 6 marca 1919 roku, jego droga zawodowa prowadziła do Ministerstwa Spraw Wojskowych, co miało miejsce po przeniesieniu z 5 pułku piechoty Legionów. Zaś 20 maja tegoż roku, powierzono mu funkcję zastępcy komendanta XXI Powiatowej Komendy Uzupełnień we Lwowie. 4 sierpnia 1919 roku przeniósł się do Żandarmerii Polowej.

11 czerwca 1920 roku, w uznaniu jego dotychczasowych zasług, został zatwierdzony w stopniu podpułkownika ze wsteczną datą 1 kwietnia 1920 roku. W tym czasie pełnił funkcję zastępcy szefa Żandarmerii Polowej w Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. Już 1 czerwca 1921 roku służył w Dowództwie Żandarmerii Wojskowej w Warszawie, a jego jednostką macierzystą był 1 dywizjon żandarmerii. W 1921 roku przeszedł do rezerwy, a w kolejnym roku potwierdzono jego stopień podpułkownika z datą 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów rezerwy żandarmerii.

W latach 1923–1924, jego przydział w rezerwie dotyczył 1 dywizjonu żandarmerii w Warszawie. W 1929 roku, przenosząc się z Warszawy do Poznania, zamieszkał przy ulicy Rybaki 18. Już 1 czerwca tego samego roku, rozpoczął pracę w Poznańskim Urzędzie Wojewódzkim jako pracownik kontraktowy, zajmując VII stopień służbowy. W 1934 roku, jako podpułkownik Pospolitego Ruszenia żandarmerii, figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto i miał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. W tym okresie był „reklamowany na 12 miesięcy”. 3 marca 1935 roku uzyskał zaszczytne miejsce w zarządzie okręgu Związku Legionistów Polskich we Lwowie.

Ordery i odznaczenia

Witold Sokołowski, podpułkownik żandarmerii, otrzymał wiele odznaczeń, które odzwierciedlają jego zasługi i dokonania. Wśród nich znajdują się:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5965, nadany 17 maja 1922 roku,
  • Krzyż Niepodległości, przyznany 12 marca 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych, który otrzymał czterokrotnie.

Przypisy

  1. a b Witold Sokołowski. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.66-5876 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 17.11.2024 r.]
  2. Kartoteka ewidencji ludności 1870–1931. Archiwum Państwowe w Poznaniu. [dostęp 08.02.2022 r.]
  3. a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 08.02.2022 r.]
  4. Henryk Kopia: Spis nauczycieli szkół średnich w Galicyi oraz polskiego gimnazyum w Cieszynie. Lwów: Towarzystwo Nauczycieli Szkół Wyższych, 1909, s. 122.
  5. Ruch służbowy. „Poznański Dziennik Wojewódzki”. 29.06.1929 r., s. 894. Poznań.
  6. Rozkaz ↓, Nr 8 z 12.11.1918 r., s. 1.
  7. Rozkaz ↓, Nr 13 z 23.11.1918 r., s. 2.
  8. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 6 z 21.01.1919 r., poz. 238.
  9. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 58 z 27.05.1919 r., poz. 1840.
  10. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 84 z 12.08.1919 r., poz. 2964.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14.07.1920 r., s. 576.
  12. Spis oficerów 1921 ↓, s. 401, 881, tu jako datę urodzenia podano 27.01.1882 r.
  13. Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 269, tu także jako datę urodzenia podano 27.01.1882 r.
  14. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1053, 1066.
  15. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 960, 968.
  16. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 291, 989.
  17. Zjazd delegatów Związku Legionistów. „Gazeta Lwowska”, Nr 54 z 07.03.1935 r., s. 2.
  18. M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 100.

Oceń: Witold Sokołowski (podpułkownik żandarmerii)

★★★★★
Średnia ocena:4.62 Liczba ocen:24