Lech Wróblewski

Był synem Wincentego Wróblewskiego (1871–1942), doktora medycyny i autora licznych prac w dziedzinie bakteriologii, oraz Pauliny z Januszkiewiczów. Lech wyrósł w rodzinie z pięcioma braćmi: Stanisławem, Januszem (przyrodnimi, synami Henryki z baronów Konopków) oraz Wincentym.

W momencie wybuchu II wojny światowej przebywał za granicą, co skłoniło go do zgłoszenia się jako ochotnik do armii francuskiej 27 września 1939 roku. Lech Wróblewski przeszedł szkolenie w szkole oficerskiej w Coetquidan między październikiem 1939 a marcem 1940 roku. Został przydzielony do 5. polskiego pułku piechoty, gdzie niestety został wzięty do niewoli 15 czerwca 1940 roku podczas walk.

Po długich 14 miesiącach spędzonych w obozie w Austrii został repatriowany 26 sierpnia 1941 roku, po czterech próbach ucieczki. Po okresie rekonwalescencji, 5 marca 1942 roku, został zdemobilizowany w Auch. W maju tego samego roku skontaktował się z polskim podziemiem i stał się jednym z organizatorów sieci POWN-Monika w regionie Dauphiné, przyjmując pseudonim "Gaston".

W ramach swoich działań, Lech organizował komórki oporu wśród polskich studentów w Grenoble, a także zajmował się logistyką związana z bronią oraz sprzętem spadochronowym w regionach Haute-Loire i Ardèche. Jego odpowiedzialność obejmowała także komunikację i propagandę, czego efektem było nawiązanie połączeń radiowych z Londynem, a także prowadzenie tajnej prasy drukarskiej. W sierpniu 1942 roku awansował na szefa regionu Grenoble-Valence, a w styczniu 1943 na szefa grupy ochronnej kwatery głównej.

Jednakże, 19 marca 1943 roku, został aresztowany przez OVRA w swoim domu w Grenoble na podstawie denuncjacji. Internowany we Włoszech w Imperia Oneglia, przebywał tam od 21 marca do 20 kwietnia 1943 roku, po czym oddany został w ręce gestapo do aresztu we Fresnes. 20 stycznia 1944 roku nastąpiła deportacja do obozu Buchenwald, gdzie przeszedł kwarantannę przed przeniesieniem do Mittelbau-Dora 3 marca 1944 roku. Z kolei 4 kwietnia 1945 roku trafił do Bergen-Belsen, gdzie doczekał się wyzwolenia przez aliantów 15 kwietnia. Ostatecznie, 30 kwietnia 1945 roku, został repatriowany do Francji przez Lille.

Po wojnie, Lech postanowił osiedlić się w Paryżu, gdzie założył rodzinę, żeniąc się z Ruth Mandelik, urodzoną 4 marca 1916 roku w Hamburgu i zmarłą 9 października 2001 roku w Saint-Raphaël. Lech Wróblewski został uhonorowany płytą pamiątkową w Montmorency, w regionie Val d’Oise, na zawsze pozostając w pamięci tych, którzy go znali i tych, którzy doceniają jego heroiczne czyny.