Tadeusz Mrugacz, urodzony 3 lipca 1907 roku w Wieliczce, to postać znacząca w historii politycznej Polski. Jego kariera była ściśle związana z wydarzeniami zachodzącymi w XX wieku, a zwłaszcza z okresem PRL.
Mrugacz pełnił funkcję przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie, co podkreśla jego rolę w lokalnym życiu politycznym. Ponadto, zasiadał jako poseł na Sejm PRL I kadencji, reprezentując Polską Zjednoczoną Partię Robotniczą (PZPR). Jego wpływ i działalność polityczna na terenie Krakowa oraz w skali kraju były istotne dla kształtowania ówczesnej rzeczywistości społeczno-politycznej.
Mrugacz zmarł 1 lutego 1978 roku, pozostawiając po sobie pamięć jako aktywny uczestnik życia publicznego w Polsce.
Życiorys
Tadeusz Mrugacz był osobą o bogatej biografii, zejście której miało miejsce w Krakowie. Był synem Szymona, który pracował jako urzędnik pocztowy. Jego kariera zawodowa rozpoczęła się w 1922 roku, kiedy to podjął pracę jako praktykant w zawodzie malarz-lakiernik. Trzy lata później, w 1925, uzyskał status czeladnika. Walczył o prawa pracowników wstępując do Związku Zawodowego Pracowników Budowlanych, w latach 1935–1936 pełniąc w nim funkcję sekretarza. W 1932 roku związał się z Komunistyczną Partię Polski (KPP).
W trakcie II Wojny Światowej pracował w gazowni, gdzie pełnił rolę rzemieślnika. Po zakończeniu konfliktu, w 1948 roku, zyskał awans z robotnika na wicedyrektora, a od 1950 pełnił rolę dyrektora Zakładów Gazowych Okręgu Krakowskiego. Jako członek Polskiej Partii Robotniczej (PPR) oraz Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie, aktywnie uczestniczył w życiu politycznym miasta.
Od 6 czerwca 1950 do 26 marca 1952 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, a 7 kwietnia 1954 objął przewodnictwo, które sprawował aż do 24 października 1957 roku. W tym czasie miały miejsce istotne wydarzenia w rozwoju Krakowa, m.in.:
- rozbudowa Kombinatu Metalurgicznego Huty im. Lenina o aglomerownię w 1954 roku,
- odsłonięcie pomnika Lenina i Stalina w Parku Strzeleckim, który został zlikwidowany w 1956 roku,
- powrót pomnika Adama Mickiewicza na Rynku Głównym, po zniszczeniach wojennych, który odbył się 26 listopada 1955 roku,
- uruchomienie nowych instytucji kultury, takich jak Teatr Ludowy i Muzeum Historii Farmacji UJ,
- zmiana nazwy Miejskiej Rady Narodowej na Radę Narodową miasta Krakowa,
- zainicjowanie wydawania „Wieści” oraz „Głosu Nowej Huty” w 1957 roku.
W latach 1958–1969 Tadeusz Mrugacz pełnił obowiązki dyrektora Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji. Po zakończeniu swojej kariery życiowej, został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w alei zasłużonych w kwaterze LXIX pas A-II-12.
Ordery i odznaczenia
Tadeusz Mrugacz był osobą odznaczoną wieloma nagrodami i wyróżnieniami, które świadczą o jego wkładzie w społeczeństwo. Jego osiągnięcia można podsumować w następujący sposób:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (przyznany 20 lipca 1955),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (otrzymany 22 grudnia 1954),
- Odznaka „Racjonalizatorom Produkcji”,
- Złota Odznaka „Za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa”.
Źródło: Parlamentarzyści – Mrugacz Tadeusz (1905–1978).
Przypisy
- Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 08.02.2024 r.]
- Kronika Urzędowa za I kwartał 1963 r. Skład osobowy Miejskiej Rady Narodowej w Krakowie i Zarządu Miejskiego. „Dziennik Urzędowy Rady Narodowej w m. Krakowie”. Nr 20 (dodatek), s. 8, 15.11.1963 r. Kraków.
- Karolina Grodziska, Opis trasy zwiedzania cmentarza Rakowickiego [w:] Cmentarz Rakowicki w Krakowie, wyd. przez Obywatelski Komitet Ratowania Krakowa, Agencja Omnipress Warszawa 1988, s. 133.
- M.P. z 1955 r. nr 13, poz. 132 – Uchwała Rady Państwa z dnia 22.12.1954 r. nr 0/982 – na wniosek Ministra Hutnictwa.
- M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1299 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej i społecznej”.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Małgorzata Okońska-Zaremba | Teodor Sapiński | Ferdynand Seeling von Saulenfels | Friedrich Ernst von Hennig-Henninski | Nesanel Kichler | Piotr Lewiński | Jan Michał Grubecki | Jan Walewski (1860–1919) | Zbigniew Zarębski | Tadeusz K. Piotrowski | Jan SpławińskiOceń: Tadeusz Mrugacz