Nesanel Kichler, znany także jako Nassanel Küchler, to postać, której życie i działalność na pewno zasługują na uwagę. Urodził się 13 marca 1911 roku w Wieliczce, a swoje życie zakończył 13 maja 1985 roku w Krakowie.
Kichler był polskim działaczem komunistycznym, który wywodził się z żydowskiej społeczności. Jego wpływ na historię i politykę w Polsce w XX wieku jest znaczący i wart dokładniejszego zbadania.
Życiorys
Nesanel Kichler przyszedł na świat w rodzinie żydowskiej, która prowadziła rzemieślniczą działalność. Był synem Eliasza. Swoją edukację ukończył na poziomie czterech klas gimnazjum, osiągając ten etap w roku 1928. Wkrótce po tym przystąpił do ruchu komunistycznego, dołączając do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej oraz Międzynarodowej Organizacji Pomocy Rewolucjonistom. W 1930 roku stał się członkiem Komunistycznej Partii Polski. Współtworzył Komitet Dzielnicowy tej partii w Wieliczce.
Po krótkim czasie spędzonym w więzieniu w roku 1931, Kichler postanowił na rok wyjechać do Czechosłowacji oraz Niemiec, gdzie związał się z organizacją paramilitarną powiązaną z Komunistyczną Partią Niemiec, znaną jako „Roter Frontkämpferbund”. Od 1932 roku pracował w fabryce papieru, zlokalizowanej w Wieliczce, nadal aktywnie angażując się w działania Komunistycznej Partii Polski. W 1933 roku został skazany na karę rocznego więzienia w roli sekretarza wielickiego Komitetu Dzielnicowego. Po odbyciu kary włączył się w działalność Podokręgu Krakowskiego KPP oraz organizował strajk górniczy w Wieliczce w 1936 roku.
Przed nadchodzącym aresztowaniem utrzymywał się z pracy w handlu. W 1937 roku przez blisko dwa lata przebywał w obozie w Berezie Kartuskiej. Ostatnie miesiące przed wybuchem II wojny światowej spędził w fabryce kapeluszy. W we wrześniu 1939 roku wyjechał na wschód, gdzie w Kowlu współorganizował Komitet byłych Więźniów Politycznych. Następnie osiedlił się we Lwowie, gdzie pracował w centrali telegraficznej.
Po rozpoczęciu wojny niemiecko-radzieckiej zgłosił się ochotniczo do Armii Czerwonej, jednak ranny w walkach koło Żytomierza, został zmuszony do opuszczenia wojska. Po tym wydarzeniu osiedlił się w Samarkandzie, w Uzbeckiej Republice Radzieckiej, gdzie podjął pracę jako robotnik. W 1943 roku przystąpił do Związku Patriotów Polskich, a w sierpniu 1944 roku zgłosił się do Wojska Polskiego. Po przydziale do resortu bezpieczeństwa, kierował grupami operacyjnymi w takich miastach jak Bydgoszcz, Gdańsk oraz Kraków. Został jednak zwolniony z Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego latem 1947 roku.
Po roku 1947 Kichler pracował w różnych instytucjach w Krakowie, m.in. pełnił funkcję dyrektora Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Handlu Artykułami Papierniczymi i Sportowymi. W 1973 roku otrzymał rentę dla zasłużonych. Był długoletnim członkiem partii, począwszy od 1944 roku Polskiej Partii Robotniczej, a później Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W tym czasie aktywnie działał w zakładowych organizacjach partyjnych oraz pełnił rolę lektora w szkoleniach partyjnych. Od 1974 roku współpracował z zespołem zajmującym się gromadzeniem dokumentacji do planowanego Muzeum Ruchu Rewolucyjnego w Krakowie.
Nesanel Kichler był odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Zmarł w Krakowie i spoczywa na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej. Jego syn, Jerzy Kichler (ur. 1947), jest znanym działaczem społeczności żydowskiej we Wrocławiu.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Piotr Lewiński | Jan Michał Grubecki | Jan Walewski (1860–1919) | Zbigniew Zarębski | Tadeusz K. Piotrowski | Jan Spławiński | Tadeusz Mrugacz | Małgorzata Okońska-Zaremba | Teodor Sapiński | Ferdynand Seeling von Saulenfels | Friedrich Ernst von Hennig-HenninskiOceń: Nesanel Kichler