Ferdynand Seeling von Saulenfels

---

Życiorys

Ferdynand Seeling von Saulenfels pochodził z niemieckiej rodziny o tradycjach urzędniczych i rzemieślniczych. Jego ojciec, Antoni Seeling von Saulenfels (1743–1822), wywodził się z górniczego miasteczka Horní Blatná znajdującego się w Rudawach. Jako doświadczony urzędnik salinarny, w 1785 roku został skierowany do pracy w salinach wielickich, obejmując urząd naczelnika administracji. Przybył do Galicji jako wdowiec, mając na utrzymaniu małoletnie dzieci z pierwszego małżeństwa. 28 października 1796 roku poślubił w Wieliczce 31-letnią Agnieszkę Juliannę Bojarską (1766–), córkę Jana i Katarzyny z Golańskich.

Ferdynand urodził się 4 lutego 1800 roku w Wieliczce jako trzecie z pięciorga dzieci z drugiego małżeństwa ojca. Jego starszym bratem był Rajmund (1798–1856), który później pełnił funkcję radcy górniczego w Wieliczce i Bochni. Pomimo polskiego pochodzenia matki, w domu Seelingów głównie posługiwano się językiem niemieckim oraz pielęgnowano kulturę niemiecką.

W swoim młodzieńczym życiu uczył się w Terezjańskiej Akademii Szlacheckiej w Wiedniu. Swoją karierę urzędniczą rozpoczął 7 lutego 1822 roku, kiedy to został przydzielony do tarnowskiego urzędu cyrkularnego jako praktykant konceptowy. Rok później przeniesiono go na identyczne stanowisko w urzędzie bocheńskim, gdzie pracował przez kolejne szesnaście lat. W latach 1831–1833 pełnił w Bochni funkcję trzeciego komisarza cyrkularnego.

W 1839 roku Seeling opuścił Bochnię, angażując się w pracę jako drugi komisarz cyrkularny w Tarnopolu. W 1843 roku awansował na stanowisko pierwszego komisarza cyrkularnego w Nowym Sączu, a w 1848 roku został mianowany sekretarzem gubernialnym lwowskiego gubernium. W lutym 1849 roku przeniesiono go do sekretariatu komisji gubernialnej w Krakowie. W 1855 roku objął drugie w hierarchii stanowisko starszego radcy skarbowego w Dyrekcji Skarbu w Krakowie, bezpośrednio podlegając jej prezesowi, Franzowi Mercandinowi. Po latach ciężkiej pracy na tym stanowisku uzyskał urzędniczą emeryturę.

Po zakończeniu kariery urzędniczej, Ferdynand skoncentrował się na działaniach społecznych i samorządowych. W 1867 roku, podczas pierwszych autonomicznych wyborów samorządowych, zdobył mandat radnego Podgórza. W wyniku kolejnych wyborów w 1871 roku odniósł sukces, a 8 lutego 1871 roku został wybrany przez radę miasta na burmistrza. Jego kadencja zbiegła się z okresem intensywnego rozwoju miasta, który trwał aż do połączenia z Krakowem w 1915 roku. 2 lipca 1874 roku został wybrany na drugą kadencję. W lutym 1875 roku, ze względu na wiek i pogarszający się stan zdrowia, złożył rezygnację z urzędu, jednakże zachował miejsce w radzie miasta.

W uznaniu jego zasług dla Podgórza oraz długoletniej pracy w magistracie, 23 lutego 1875 roku został uhonorowany tytułem Honorowego Obywatela Miasta Podgórza. W 1880 roku ufundował stypendium o wartości 28 zł i 35 ct dla najlepszego absolwenta szkoły głównej w Podgórzu na czas jego studiów. Opuścił radę miasta w 1884 roku, a w podziękowaniu za swoje osiągnięcia otrzymał parcelę na grób rodzinny na Starym Cmentarzu Podgórskim.

Ostatnie lata życia Ferdynand spędził pod opieką swojej niezamężnej córki Karoliny. Zmarł 23 maja 1888 roku w Podgórzu i został pochowany na Starym Cmentarzu Podgórskim.

Życie prywatne

Ferdynand Seeling von Saulenfels miał okazję spotkać swoją przyszłą żonę, Karolinę Baum von Appelshofen (1814–1876), już w młodzieńczych latach. Długotrwała znajomość rodzin Baumów i Seelingów zaczęła się w 1785 roku. Wtedy to Antoni Seeling von Saulenfels objął stanowisko w Wieliczce, a w tym czasie dziadek Karoliny, Józef Baum von Appelshofen, piastował urząd starosty.

Rodziny utrzymywały ze sobą bliskie relacje przez wiele lat. Nawet po 1812 roku, kiedy Baumowie przenieśli się do Bochni, te więzi pozostawały silne. W 1823 roku, po tym jak Seeling rozpoczął pracę w bocheńskim urzędzie cyrkularnym, współpraca i przyjaźń między rodzinami nabrały nowego wymiaru.

Ich związek rodziny zakończył się szczęśliwym wydarzeniem — ślubem Ferdynanda z Karoliną, który miał miejsce w 1831 roku w bocheńskim kościele św. Mikołaja. Z tego małżeństwa przyszło na świat czworo dzieci:

• Ludwik (1832–1913), który był przemysłowcem oraz administratorem dóbr w Izdebniku,
• Marianna (1833–1834),
• Karolina (1837–1915),
• Helena (1839–1928), żona Fryderyka Zolla (starszego).

---

Oceń: Ferdynand Seeling von Saulenfels

---