Wanda Karczewska


Wanda Maria Karczewska, urodzona 5 grudnia 1913 roku w Wieliczce, zmarła 29 września 1995 roku w Łodzi. Była znaną postacią w polskiej literaturze, pełniąc wiele ról artystycznych i twórczych.

W ciągu swojego życia zdobyła uznanie jako powieściopisarka, poetka, dramaturg, krytyk teatralny oraz tłumacz.

Życiorys

Wanda Karczewska swoje dzieciństwo oraz lata szkolne spędziła w Kaliszu, gdzie w 1931 roku zdała egzamin maturalny w Gimnazjum Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu. Następnie podjęła studia z zakresu filologii klasycznej oraz dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Jej pierwsze literackie kroki miały miejsce w 1931 roku, gdy zadebiutowała jako poetka, a w 1937 roku ukazała się jej powieść marynistyczna pt. Ludzie spod żagli.

Po zakończeniu II wojny światowej Karczewska przeniosła się do Poznania, a później osiedliła się w Łodzi. W 1957 roku przez rok była mieszkanką Szczecina, gdzie pełniła funkcję zastępcy redaktora naczelnego tygodnika społeczno-kulturalnego „Ziemia i Morze”. W swoich osiągnięciach literackich zdobyła uznanie, otrzymując nagrodę literacką miasta Poznania w 1960 roku oraz Łodzi w 1978 roku. W 1988 roku uhonorowano ją tytułem Honorowego Obywatela miasta Kalisza.

Wanda Karczewska była również aktywną członkinią Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. W życiu osobistym była żoną Zbigniewa Jasińskiego i Stefana Drewicza. Po śmierci została pochowana na cmentarzu Doły w Łodzi.

Od 2011 roku w Kaliszu odbywa się Ogólnopolski Festiwal Poetycki im. Wandy Karczewskiej, który towarzyszy konkurs poetycki, przyciągając wielbicieli poezji z całej Polski. W 2012 roku opublikowano zbiór zatytułowany Listy do Seweryna, który zawiera 122 listy adresowane do Seweryna Pollaka, spisane przez Karczewską w latach 1950-1987.

Twórczość literacka

Twórczość literacka Wandy Karczewskiej obejmuje wiele znaczących dzieł, które odzwierciedlają jej pasję i talent w tworzeniu literackich obrazów. Wśród nich znajdują się:

  • 1937: Ludzie spod żagli,
  • 1945: Ziemia oskarża,
  • 1959: Odejście,
  • 1959: Czarne konie,
  • 1962: Wizerunek otwarty,
  • 1965: Weekend w Riverside,
  • 1967: Nowy wybór poezji,
  • 1970: Dzień powszedni teatru,
  • 1973: Głębokie źródła,
  • 1974: Fuga z tematem miłosnym.

Każde z tych dzieł stanowi istotny wkład w polską literaturę, a ich różnorodność tematyczna jest świadectwem artystycznej wrażliwości autorki.

Przypisy

  1. Słownik biograficzny Wielkopolski Południowo-Wschodniej Ziemi Kaliskiej, Kaliskie Tow. Przyjaciół Nauk, 2007 [dostęp 16.12.2023 r.]
  2. Wanda Karczewska: Listy do Seweryna. Karol Samsel (opr.), Kalisz–Szczecin: Zaułek Wydawniczy „Pomyłka”, 29.09.2012 r.
  3. Agnieszka Burchacka. Drugi Festiwal Karczewskiej. „Życie Kalisza”. 14.11.2012 r.
  4. Anna Tabaka, Maciej Błachowicz. W stronę Wandy. „Życie Kalisza”. 30.11.2011 r.
  5. a b Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. Julian Krzyżanowski (red.). T. 1: A–M. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1984 r.

Oceń: Wanda Karczewska

Średnia ocena:4.99 Liczba ocen:5