Mikołaj Drużbacki

---

Życiorys

Mikołaj Drużbacki to niezwykła postać, która urodziła się 12 lipca 1895 roku w Wieliczce w rodzinie urzędniczej, jako syn Filipa oraz Zofii z Finków. Jego edukacja rozpoczęła się w Zakładzie Naukowo-Wychowawczym oo. Jezuitów w Bąkowicach, gdzie kształcił się w latach 1905–1913 i zakończył na maturze. W roku 1913 podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, a rok później mieszkał już z rodziną w Rzęśnie Polskiej pod Lwowem.

W sierpniu 1914 roku, po wybuchu I wojny światowej, zdecydował się na służbę w Legionie Wschodnim. Po rozwiązaniu tego oddziału, dołączył do Legionów Polskich w Krakowie, stając się członkiem 1 kompanii 1 baonu 3 Pułku Piechoty II Brygady Legionów Polskich. W trakcie kampanii karpackiej pełnił funkcję sanitariusza, lecz niestety 4 lutego 1915 roku odniósł rany w lewą rękę. Po leczeniu w szpitalu w Dombo, zachorował na tyfus, co zmusiło go do dalszej hospitalizacji.

Po powrocie w kwietniu 1915 roku do swojego pułku, wziął udział w kampaniach bukowińskiej i besarabskiej. W dniu 20 czerwca 1915 roku awansował na stopień plutonowego, jednak podczas walk zdrowie mu nie sprzyjało, bowiem zachorował na dezynterię. Po stacjonowaniu w szpitalu w Czerniowcach trafił do Miszkolca na kolejne leczenie. Po wyzdrowieniu kontynuował służbę w Kadrze Legionów w Kozienicach i w maju 1916 roku został skierowany do Domu Ozdrowieńców. Niespełna pół roku później, 25 listopada, otrzymał awans na stopień sierżanta.

W grudniu 1916 roku Drużbacki powrócił do macierzystego pułku, a na początku 1917 roku ukończył Kurs Wyszkolenia w Zegrzu. Po kryzysie przysięgowym we wrześniu podjął nową służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym. W październiku 1917 roku wziął urlop, aby móc kontynuować studia w seminarium, a po zakończeniu działań wojennych, na początku listopada 1918 roku uzyskał zgodę bpa Józefa Sebastiana Pelczara na wstąpienie do Wojska Polskiego.

Jako ogniomistrz służył w 4 baterii 2 dywizjonu 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów. Uczestniczył w zmaganiach z Ukraińcami w okolicach Przemyśla oraz Lwowa, a także na terenach wschodniej Małopolski. Po zakończeniu działań wojennych w lipcu 1919 roku, na nowo skupił się na swoich studiach w seminarium, a 22 maja 1921 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Pelczara.

Po ukończeniu studiów, w lipcu 1921 roku został wikariuszem w parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gorlicach. Pracował jako katecheta w szkołach w Stróżówce oraz w Gliniku Mariampolskim. Od 1 stycznia 1923 roku pełnił obowiązki II sekretarza Kurii Diecezjalnej w Przemyślu, a od 1924 roku był notariuszem Sądu Biskupiego oraz kierownikiem kurii.

Mikołaj Drużbacki aktywnie uczestniczył w życiu społecznym, będąc członkiem Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz Towarzystwa Dramatycznego im. Aleksandra Fredry „Fredreum”. W latach 1924–1926 studiował na Uniwersytecie Papieskim „Angelicum” w Rzymie, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego. Jego kariera kapłańska postępowała szybko, a 1 sierpnia 1927 roku został wikariuszem w parafii katedralnej w Przemyślu.

Pracował także jako notariusz, prokurator seminarium, prefekt w Państwowej Szkole Handlowej oraz był seniorem Kolegium Księży Wikarych Katedralnych. Jego działalność sądowa obejmowała lata 1930–1936, a od 15 września 1933 roku sprawował również funkcję kapelana więzienia karno-śledczego w Przemyślu oraz kapelana pomocniczego w tamtejszym szpitalu. W maju 1936 roku objął stanowisko kapelana wojskowego, a kilka miesięcy później został kapelanem Centrum Wyszkolenia Lotnictwa nr 1 w Dęblinie.

W latach 1937–1938 Mikołaj Drużbacki był notariuszem i sekretarzem Polowej Kurii Biskupiej w Warszawie, gdzie blisko współpracował z Biskupem Polowym wpracując duszpastersko. 19 marca 1939 roku otrzymał awans na starszego kapelana wojskowego. Podczas kampanii wrześniowej, opatrywał rannych i transportował ich do szpitali. Niestety, jego życie zakończyło się w 11 września 1939 roku, podczas bombardowania Łucka, gdzie został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Odznaczenia

Mikołaj Drużbacki był osobą, która zdobyła szereg znaczących odznaczeń, świadczących o jego zasługach i osiągnięciach. Poniżej przedstawiamy listę wyróżnień:

• Krzyż Niepodległości,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
• Expositorium Canonicale,
• przywileje rokiety i mantoletu.

---

Oceń: Mikołaj Drużbacki

---