Włodzimierz Jan Sieradzki, urodzony 22 października 1870 roku w Wieliczce, a zmarły 4 lipca 1941 roku w Lwowie, był znaczącą postacią w polskiej medycynie.
Jako specjalista w dziedzinie medycyny sądowej, Sieradzki wniósł istotny wkład w rozwój tej dyscypliny naukowej w Polsce.
W trakcie swojej kariery akademickiej, pełnił funkcję profesora na Uniwersytecie Jana Kazimierza, a także piastował urząd rektora tej uczelni w roku akademickim 1924/1925.
Życiorys
Włodzimierz Sieradzki przyszedł na świat 22 października 1870 roku w Wieliczce, jako syn Apolinarego i Zofii z Boratyńskich. Swoją edukację rozpoczął w 1881 roku, uczęszczając do gimnazjum św. Anny w Krakowie, a następnie kontynuował naukę w Rzeszowie, by ostatecznie ukończyć ostatnie lata schooliga w jasielskim gimnazjum, gdzie zdał maturę w 1888 roku.
W tym samym roku rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, zdobywając złote stypendium im. cesarza Franciszka Józefa oraz cesarzowej Elżbiety. 11 lipca 1894 roku obronił dyplom doktora wszech nauk lekarskich. Sieradzki był również stypendystą, co pozwoliło mu na odbycie studiów uzupełniających w zakresie medycyny oraz toksykologii sądowej w Paryżu, w okresie od 10 listopada 1895 do 10 lipca 1896 roku.
15 lipca 1896 roku został mianowany biegłym sądowym dla okręgu krakowskiego przez Sąd Krajowy w Krakowie. Od 1 października 1898 roku objął organizację Zakładu Medycyny Sądowej na Uniwersytecie we Lwowie oraz kierownictwo tej instytucji. Pełnił tę funkcję bez przerwy przez 42 lata, aż do 1941 roku. W 1899 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego medycyny sądowej, a od 1904 roku pełnił funkcję profesora zwyczajnego oraz kierownika zakładu medycyny sądowej na Uniwersytecie Jana Kazimierza.
Sieradzki był parokrotnie dziekanem Wydziału Lekarskiego w latach 1908/1909 oraz 1919/1920, a także rektorem UJK w roku akademickim 1924/1925. Był aktywnym członkiem Naczelnej Rady Zdrowia oraz Rady Zdrowia Okręgu Lwowskiego. Pełnił również funkcje prezesa (później członka honorowego) Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego i członka honorowego Wileńskiego Towarzystwa Lekarskiego. Sieradzki był współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Medycyny Sądowej i Kryminalnej oraz członkiem zarządu Towarzystwa Szkoły Ludowej, a także Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”.
Jako autor licznych publikacji w dziedzinie medycyny sądowej, koncentrował się na przyrodniczym aspekcie swoich badań. Zajmował się wpływem tlenku węgla na różne barwniki krwi, takie jak hemoglobina, hematyna alkaliczna i kwaśna oraz hematoporfiny. Razem z Leonem Wachholzem opracował nową metodę oznaczania hemoglobiny tlenkowo-węglowej znaną jako „próba Wachholza-Sieradzkiego”. Metoda ta zyskała uznanie na całym świecie, wkraczając do piśmiennictwa sądowo-lekarskiego.
Na mocy jego inicjatywy, w 1927 roku przy Zakładzie Medycyny Sądowej Uniwersytetu Lwowskiego, powstała pracownia badawcza do przeprowadzania analiz chemiczno-toksykologicznych. Niestety, Włodzimierz Sieradzki zginął tragicznie w egzekucji grupy lwowskich profesorów, którzy zostali zamordowani przez Niemców w nocy 4 lipca 1941 roku na Wzgórzach Wuleckich.
Ordery i odznaczenia
Włodzimierz Sieradzki był osobą odznaczoną wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które ukazują jego znaczenie oraz zasługi. Poniżej przedstawiam szczegóły dotyczące otrzymanych odznaczeń:
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, z datą nadania 10 listopada 1938,
- Miecze Hallerowskie, przyznane przed rokiem 1926,
- Kawaler Orderu Legii Honorowej, wyróżnienie z Francji.
Rodzina
Włodzimierz Sieradzki, od 1898 roku, był mężem Karoliny (Liny) Zaremba, która przyszła na świat w 1878 roku i zmarła w 1955 roku. Para doczekała się syna Jerzego, który oddał życie w obronie Lwowa, oraz córki Aleksandry, ur. w 1900 roku, zmarłej w 1978 roku.
Aleksandra była żoną kapitana Wojska Polskiego, Kazimierza Nieżychowskiego. Warto dodać, że Włodzimierz Sieradzki jest dziadkiem Jacka Nieżychowskiego, który jest znanym aktorem i dziennikarzem.
Przypisy
- Włodzimierz Sieradzki. sejm-wielki.pl. [dostęp 12.12.2019 r.]
- Piotr W. Kochański: Jerzy Sieradzki. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 10.12.2019 r.]
- Kazimierz Nieżychowski herbu Pomian (1892-1987) [dostęp 13.02.2016 r.]
- Jacek Jerzy Nieżychowski w Wielkiej Genealogii Minakowskiego [dostęp 13.02.2016 r.]
- a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939 r., s. 278. [dostęp 07.10.2021 r.]
- Dekoracja odznaczonych w lwowskim Pałacu Wojewódzkim. „Gazeta Lwowska”. Nr 100, s. 3, 05.05.1939 r.
- Wykaz uczniów klas ósmych od roku szkolnego 1875/6. W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938 r., s. 116.
- Jubileusz jasielskiej szkoły. „Nowiny”, s. 4, Nr 144 z 18.06.1968 r.
- Chorągiew Lwowska. „Hallerczyk”. Nr 11, s. 10, 05.06.1925 r.
- Jan Gella: Ruski miesiąc 1/XI-22/XI 1918. Ilustrowany opis walk listopadowych we Lwowie z 2 mapami. Lwów: ok. 1919 r., s. 197.
- M.P. z 1938 r. nr 258, poz. 592 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
Oceń: Włodzimierz Sieradzki